Sunday, March 3, 2013

 
چقدر خوشبخت بودند پدر و مادر های ما وقتی هنوز علم به اندازه ی امروز پیشرفت نکرده بود و مجبور نبودند ما را از روی نمودار و کتاب و اینترنت بزرگ کنند.

دوره ی ما، وقتی که بچگی می کردیم، همه ی خل و چل بازیهایمان را می گذاشتند به حساب بچگی.
هوش و استعدادمان به یک "باریکلا" ختم میشد و خنگ بازیمان به یک "تشر".
امروز هر حرکت بچه، یک نام مخفف از حروف انگلیسی دارد برگرفته از یک جمله پیچیده که لرزه بر اندا...م آدم می اندازد.
خب این خیلی خوب است که انقدر وقت میگذراند و آدمها را از بدو تولد به این دقت آنالیز میکنند تا مطمئن شوند که همه دقیقا شبیه نمودار روی دیوار رفتار می کنند. ولی تا آنجا که من بیاد می آورم ما اغلب شبیه این نمودار نبودیم و بزرگ شدیم و خیلی بد هم از آب در نیامدیم.

امروز همه چیز یک disorder است. حتی باهوش بودن. چون unusual است و اینها نمی دانند که ما همه unusual بودیم.
که اگر نبودیم نمیتوانستیم از آنچه بر ما گذشته و می گذرد جان سالم بدر بریم.

زنده باد متفاوت بودن!

No comments:

Post a Comment